De Ardea wordt met recht het kleine zusje van de Aprilia genoemd, de familieverwantschap is inderdaad opvallend. Afgezien van de verkleining op schaal is het neusje van de Ardea nog korter en loopt de achterkant van de zelfdragende carrosserie steiler naar beneden af dan bij de Aprilia. In haar tijd was de Ardea het instapmodel van Lancia, dus is het logisch dat de auto in technisch opzicht een stuk minder interessant is dan de Aprilia. Maar Lancia zou Lancia niet zijn als de motor toch niet volledig nieuw ontworpen was. Ook deze is weer hypermodern voor zijn tijd: een ultrakort V4 motorblok, bovenliggende nokkenas aangedreven door een dubbele ketting met automatische kettingspanner, halfbolvormige verbrandingskamers, kleppen onder een hoek geplaatst, lichtmetalen drijfstangen en krukas driemaal gelagerd in bronzen lagers voorzien van een laagje witmetaal.

De Ardea is tussen 1939 en 1953 in vier series gebouwd. De tweede serie kwam in januari 1948, met als belangrijkste verbeteringen een gewijzigde cilinderkop, hydraulische achterschokdempers en een 12V installatie. Een half jaar later verscheen de derde serie met als de meest ingrijpende optische wijzigingen en technische verbeteringen: geen overlangse ribbel meer in het dak, eendelige achterruit en een vijfversnellingsbak (vijfde als overdrive!). De Ardea is daarmee de eerste in serie gebouwde personenauto ter wereld met een vijfbak. Met de vierde serie (1949-1953) kwam er een aluminium cilinderkop als belangrijkste verbetering; er zijn van deze serie ook de meeste geproduceerd: 11.700.